Emocje mówią wierszem: Zanim spojrzysz

Zanim spojrzysz

Spoglądasz na mnie by wyłapać wzrok mój

Prowokacja?

Teraz nie wiesz co zrobić by przestać go na sobie czuć

Na drodze spojrzeń nowa nieoczekiwana stacja

I choć to nic nie waży to ciąży

Samozapłodnienie sytuacji i  owoc narodzin - niewolnik

Im bardziej się starasz być naturalny tym się starasz właśnie bardziej

Zakładasz na naturę smycz, wytresowaną prowadzasz na spacer

Po wybiegu rejestru spojrzeń

Każdy, kolejny krok sprawia, że musisz grać więcej, musisz grać mocniej

Przegrywając z sobą walkę, odgrywasz scenę zwycięską

Obserwować będę Ciebie do końca już,

Z poważaniem,

Społeczeństwo

Kuki.

Emocje mówią wierszem: Bez nazwy #5

Bez nazwy #5

Zamykam oczy...

Bo piękno twoje wizualne to dla nich narkotyk,

który uzależnia i oślepia racjonalność,

budzi popędy, które nie chcą później zasnąć

I krzywdzą... ja krzywdzę...

Zamykam oczy...  piękno zmysłowej osobowości widzę

Widzę Twój charakter, Twoje sny, Twoje pasje,

Twój ogień dobroci, o który trzeba dbać bo zgaśnie

Odwracam się od wszystkich, odwracając się do wszystkich

Mocno zaciśnięte powieki, uwalniają myśli krzyki

Bo wiesz...

Chciałbym móc wpłynąć na więcej niż 7 dusz
Masz tu cząstkę mnie w każdym ze słów

Więc bierz....

i żyj teraz, żyj tu.

Kuki.

Emocje mówią wierszem: Bez nazwy #4

Bez tytułu

Czas stanął.
Pożegnał się z nami

nie mając dla siebie siebie wcale, wybiegając trzasnął drzwiami

Czas? Zapomnieliśmy już o nim

A on zapomniał o nas

Z kalendarzem w ręku romans

I miłość zapakowana od tyłu w windę,

której trasa kończy się szybko,
bo weszliśmy tam przez pomyłkę

Whiskey, lód i para potu namiętności
Łzy i czas zimny jak lód się u Ciebie gości

Racjonalność się skrapla...

kapiącą na podłogę ściera szara szmata...
Która to już godzina ?

Kuki.

Emocje mówią wierszem: Smutku akompaniament

Smutku akompaniament

Wśród milczących ulic, tożsamość okrywa nostalgii kaptur

Jakieś piano, jakiś utwór gra znów, jakiś czas już tu…

Choć dookoła nikt prócz ciszy nic nie słyszy,

Wewnątrz dialog dusz, pośród klawiszowych kompozycji

Które gra ona, córka, z zeszytem nut siostry

Odbicie w lustrze powiększonych źrenic i rozciągniętych nozdrzy

Odbicie palca od klawisza, krzyk przerażenia i złości

Odczuwalny brak? Brak utworów prostych…

Komplikacja to coś w nich, wyznaczające kierunki emocji

Jak kukiełki, klawiszami kontrolowane ruch za ruchem

Mamo otrzyj twarz z łez

Siostro otrzyj łzy

moje, 

wkrótce…

Kuki.

Emocje mówią wierszem: Bez tytułu #3

Bez tytułu

Zębom czarnoziem w uśmiechu towarzyszy
Usta – ludzkie w człowieczeństwie rozerwanie blizny

Mech i szczątki kory, wypluwane wraz z śliną

Kopanie do korzeni niszowo jest potrzebą silną,
od teraz już w DNA zapisaną…

Opuchlizny znikną rano
Zostaną odrapane łokcie, cząstki ziemi pod paznokciem

I wewnętrzny szept mówiący "pochodź wstecz"

Umyj ręce i twarz umyj ! – krzyczą natomiast Oni
W historycznej łazience dokonano na tożsamości zbrodni

Kim jesteś teraz…?
Kim jesteś…?

Kuki.

Emocje mówią wierszem: "Papierowa osobowość"

Papierowa osobowość

Pudełko, norma i Ty w nim

a na twarzy maska wenecka.

Na której farbą świeżo pociągnięta kreska

nie sprawi, że będziesz kimś innym

Siedzisz w pudełku znaków pełnym

gdzie ja zamknięty krzyczałbym 'dosyć!'

Instrumentami dzisiaj są tu nerwy

Uspokajają je wszelkie przywódcze głosy

Próbujesz ściągnąć maskę,

nakładając tym samym na nią następną

Moja pozbawiona wycięć na oczy

pozwala jedynie świat eksplorować zębom

I gryźć !

Wygryziona dziura w pudełku

bez znaków pozwala iść

gdzieś... 

gdziekolwiek...

po ciemku...

Kuki.

Emocje mówią wierszem: Bez tytułu #2

Bez tytułu

Ludzkie wcielenie przypomina cieni wiatr na ziemi
Miłości w ciele nie szukam
Ona bez promieni się mieni w przestrzeni gdzieś
I wolność !
Ta natomiast o północy nie śpi, bo nigdy nie zasypia
i przynosi strach jakby była fobią tanato,
miasto pół nocy nie śpi tonąc w ciszy krzykach
Czekając na społeczny poranek, zapychający poliestrem gardło
I dziękując bogu na 's' za zbiory
blaszanych liczb, boskich określeń, boskich nazw
Antyczne kolory czarno-białych symboli
na bilbordzie wzór na szczęście - krem na twarz

Kuki.

Emocje mówią wierszem: Bez tytułu #1

Bez tytułu

Dwadzieścia zim,

w które to mróz zamiast ust zabrał świeczkom płomień
Dwudziesta wiosna
i inny krajobraz za oknem jest określany domem
Rycerze co osłaniali ciało moralności tarczą,
smoczą czernią swoje barki karmią
A walka o księżniczki to bardziej id i ego wojna
Ściągając im spódniczki, sadzają je na koniach
Dziki galop zwierząt...

Zwierząt społecznych, przez system
Gdzie liczbę dwudziestą
tylko jeden jako pożyteczny, powietrze pod stopami ciśnie

I nakazuje biec przez nie do pokonania slalom,

w którym slychać upadły śmiech, tych którzy własne zamki walą
I się dobrze bawią...
Mając do tego prawo, w każdej jego formie

Immunitet ściąga spodnie
Do wszystkich ust wkładając to samo
Społeczeństwo połknie...

 Popijając kawą rano...


Kuki.