Emocje mówią wierszem: Bez tytułu #1

Bez tytułu

Dwadzieścia zim,

w które to mróz zamiast ust zabrał świeczkom płomień
Dwudziesta wiosna
i inny krajobraz za oknem jest określany domem
Rycerze co osłaniali ciało moralności tarczą,
smoczą czernią swoje barki karmią
A walka o księżniczki to bardziej id i ego wojna
Ściągając im spódniczki, sadzają je na koniach
Dziki galop zwierząt...

Zwierząt społecznych, przez system
Gdzie liczbę dwudziestą
tylko jeden jako pożyteczny, powietrze pod stopami ciśnie

I nakazuje biec przez nie do pokonania slalom,

w którym slychać upadły śmiech, tych którzy własne zamki walą
I się dobrze bawią...
Mając do tego prawo, w każdej jego formie

Immunitet ściąga spodnie
Do wszystkich ust wkładając to samo
Społeczeństwo połknie...

 Popijając kawą rano...


Kuki.